«Η πολιτική προστασία χρειάζεται ουσία και όχι επικοινωνία»
Ο καλύτερος τρόπος για να μην αποτύχεις είναι να μην παραδεχθείς ποτέ ότι απέτυχες. Αυτό είναι το δόγμα της κυβέρνησης Μητσοτάκη. Η μεγάλη φωτιά στη Βορειοανατολική Αττική που από δασική εξελίχθηκε σε αστική, ανέδειξε τις παθογένειες του κυβερνητικού σχεδιασμού στον τομέα της πολιτικής προστασίας. Για άλλη μια φορά αδράνησε στην πρόληψη και απέτυχε στην καταστολή.
Η ελπίδα πάντα υπάρχει και ήρθε γι’ άλλη μια φορά από τους χιλιάδες πυροσβέστες και εθελοντές που έδωσαν όλες τους τις δυνάμεις για να προστατεύσουν ανθρώπινες ζωές, περιούσιες, τη φύση και τα ζώα. Είμαι ο τελευταίος, ο οποίος και ως δήμαρχος Αθηναίων και ως επιστήμονας, δεν θα αποδεχθώ ότι η κλιματική κρίση είναι εδώ και πρέπει να μάθουμε να ζούμε με αυτήν. Όμως σε καμία περίπτωση δεν πρέπει να χρησιμοποιείται ως δικαιολογία. Θέλουμε υπεύθυνες κυβερνήσεις, θέλουμε υπεύθυνους κυβερνήτες.
Ο κ. Μητσοτάκης το 2018, μετά την τραγωδία στο Μάτι, είχε πει ότι αδυνατεί να αντιληφθεί τι σημαίνει πολιτική ευθύνη δίχως μια παραίτηση και ότι η ευθύνη πρέπει να συνοδεύεται από πράξεις, αλλιώς εξυπηρετεί μόνο επικοινωνιακές σκοπιμότητες. Και από εκείνη τη στιγμή μέχρι σήμερα ο κ. Μητσοτάκης και οι υπουργοί του φροντίζουν απλά να καλύψουν τις ευθύνες τους. Η παρούσα κυβέρνηση είναι ανίκανη να σχεδιάσει και να υλοποιήσει οτιδήποτε βλέπει πιο μακριά από τις έκτακτες αποζημιώσεις και την επικοινωνιακή μικροδιαχείριση του προβλήματος. Η πολιτική προστασία της χώρας δεν είναι δυνατόν να περιορίζεται στη λογική ότι η φωτιά θα σβήσει όταν δεν θα έχει τι άλλο να κάψει. Προέχει η προστασία της ζωής και των περιουσιών, όμως σε καμία περίπτωση δεν θα πρέπει να αγνοούμε τον παράγοντα «φύση». Η καθημερινή ζωή στην Αττική θα γίνεται κάθε μέρα χειρότερη όσο τα τελευταία δάση και το περιαστικό πράσινο χάνονται. Ο καθαρός αέρας δεν είναι πολυτέλεια. Είναι θεμελιώδες ανθρώπινο δικαίωμα.
Χρειάζεται μια νέα πολιτική που θα δώσει περισσότερο βάρος στην πρόληψη με την χρήση της Τεχνητής Νοημοσύνης, που θα επικεντρωθεί στην προστασία και φροντίδα του δάσους όλο τον χρόνο. Χρειάζεται μια νέα πολιτική που θα ενισχύσει με πόρους και αρμοδιότητες την Αυτοδιοίκηση, η οποία βρίσκεται πιο κοντά στο δάσος και ξέρει τι πρέπει να κάνει. Χρειάζεται μία νέα πολιτική, με γνώμονα ένα ολοκληρωμένο Σχέδιο Ανασυγκρότησης των περιοχών της Αττικής που επλήγησαν, με συγκεκριμένο πλαίσιο για τις απαραίτητες αναδασώσεις.
Μα κυρίως χρειάζεται ξανά ενδιαφέρον. Να φύγουμε επιτέλους από την επικοινωνία και να πάμε στην ουσία. Είναι εθνική ανάγκη. Το δάσος είναι ζωή, ας το θυμηθούμε ξανά. Και ας κάνουμε ό,τι περνάει από το χέρι μας, με πρόγραμμα και ευθύνη για να το προστατεύσουμε. Αξιοποιώντας τους πόρους του Ταμείου Ανάκαμψης, την επιστημονική κοινότητα, την κοινωνία των πολιτών και τους κρατικούς φορείς. Μπορούμε.
