«”Ανένδοτος” για τη θωράκιση της Δικαιοσύνης και του Κράτους Δικαίου»
Είναι μόνο η κορυφή του παγόβουνου. Οι υποκλοπές, που ορθώς τάραξαν αυτή την εβδομάδα το πολιτικό σκηνικό, με την απόφαση του Άρειου Πάγου να αρχειοθετήσει το σκάνδαλο των παρακολουθήσεων, είναι μόνο ένα κομμάτι του παζλ της μεγάλης εικόνας: Η χώρα τα τελευταία χρόνια διασύρεται διεθνώς και εγκαλείται ότι, υπονομεύει βασικές λειτουργίες της Δημοκρατίας και του Κράτους Δικαίου, ενώ πριν από λίγους μήνες το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, με ένα σκληρό ψήφισμα, κατέταξε την Ελλάδα πολύ χαμηλά.
Δυστυχώς, η εξέλιξη με τις υποκλοπές δεν είναι η εξαίρεση. Μόλις χθες αποφυλακίστηκε και ο τελευταίος προφυλακισμένος κατηγορούμενος για την τραγωδία στα Τέμπη, ενώ η δική δεν έχει ακόμη – 1,5 χρόνο μετά – ξεκινήσει. Στο πολύνεκρο ναυάγιο στην Πύλο, η αυλαία έπεσε με την αθωωτική απόφαση μερικών μεταναστών που αποδείχθηκε ότι, αδίκως κατηγορήθηκαν ως διακινητές. Οι κατηγορούμενοι για τους νεκρούς στο Μάτι πρωτοδίκως αθωώθηκαν και το Εφετείο ξεκίνησε εσπευσμένα, με τον κίνδυνο της παραγραφής να είναι υπαρκτός. Ενώ η πολύκροτη δίκη της Χρυσής Αυγής χρειάστηκε πέντε χρόνια για να ολοκληρωθεί.
Τα κρούσματα είναι πολλά και τραυματίζουν την εμπιστοσύνη της κοινωνίας σε κορυφαίους θεσμούς της Δημοκρατίας, πλήττουν το κύρος και την αξιοπιστία της Δικαιοσύνης και οι πολίτες νοιώθουν απροστάτευτοι όταν κλονίζεται το Κράτος Δικαίου.
Όμως, οι πανθομολογούμενες παθογένειες στην Δικαιοσύνη και στο Κράτος Δικαίου, δεν είναι αυτοάνοσο νόσημα. Έχουν ενορχηστρωτή και υπερασπιστή. Η κυβέρνηση Μητσοτάκη αντί να αντιμετωπίσει, υπέθαλψε αυτές τις παθογένειες. Νομοθέτησε, προασπίζοντας είτε ιδιοτελή συμφέροντα του Μαξίμου είτε συμφέροντα ισχυρών φίλων του. Νομοθέτησε (προστατευτικά), από τη συγκάλυψη του σκανδάλου των υποκλοπών, μέχρι τους τους παρανομούντες σε αιγιαλούς και δάση. Άλωσε Ανεξάρτητες Αρχές, διορίζοντας ως μέλη, με τερτίπια (και σε συνεργασία με τον Κ. Βελόπουλο), ημετέρους.
Το σοβαρότερο: Ανέχτηκε τη συνάφεια δικαστών με το πελατειακό πολιτικοοικονομικό σύστημα, που κρατά σε ομηρία τη χώρα. Αυτές οι παθογένειες παράγουν αδικία και ανισότητα, που πληρώνει η Ελλάδα και οι πολίτες της.
Πρόσφατη «Έρευνα Εμπιστοσύνης στους Θεσμούς» έδειξε ότι η Δικαιοσύνη βρίσκεται στο επίκεντρο της κρίσης. Το 70% των πολιτών δήλωσε ότι, δεν εμπιστεύεται τη Δικαιοσύνη, και αυτό είναι το υψηλότερο ποσοστό από το 2007. Δικαίως οι πολίτες όταν ακούν ότι «η Δικαιοσύνη είναι ανεξάρτητη», ή «ο νόμος πάνω απ’ όλα», δυσπιστούν και αναρωτιούνται πάνω από ποιους.
O Σωκράτης συμβούλευε τους δικαστές να ακούν ευγενικά, να απαντούν με σοφία, να αναλύουν με νηφαλιότητα και να αποφασίζουν με αμεροληψία. Αυτό όμως προϋποθέτει Πολιτεία και πολίτες να το απαιτούν και να το προστατεύουν.
Γι’ αυτό χρειάζεται να ανοίξει ένας νέος κύκλος εκδημοκρατισμού των θεσμών. Να ξεκινήσει ένας «Ανένδοτος» για την θωράκιση της ανεξαρτησίας της Δικαιοσύνης, την πάταξη της διαπλοκής και της διαφθοράς, την εξασφάλιση της απολεσθείσας εμπιστοσύνης των πολιτών στο Κράτος Δικαίου και, ως εκ τούτου, για την προστασία του δημοκρατικού πολιτεύματος.
