Το μοντέλο νίκης στο Δήμο, και στις εθνικές κάλπες
Πώς οραματίζεστε το ΠΑΣΟΚ της νέας εποχής και ποιες θα είναι οι πρώτες σας ενέργειες ως πρόεδρος του κόμματος;
Πιστεύω ακράδαντα ότι σήμερα, όσο ποτέ, το ΠΑΣΟΚ έχει τη μεγάλη πολιτική ευκαιρία να εκφράσει κοινωνικές προσδοκίες, να ξανασυνδεθεί με τις κοινωνικές ομάδες που το εγκατέλειψαν τα χρόνια της κρίσης. Να ξαναγίνει δηλαδή Κίνημα και να δώσει σάρκα και οστά στις ζωντανές διεκδικήσεις των μη προνομιούχων πολιτών, της νεολαίας, όσων μένουν πίσω, όσων δυσκολεύονται να τα βγάλουν πέρα, αλλά και όσων παλεύουν, καινοτομούν και δημιουργούν μέσα σε αντίξοες συνθήκες. Αυτή ακριβώς την επανασύνδεση με τις κοινωνικές μας ρίζες φιλοδοξώ μαζί με κάθε στέλεχος, μέλος και φίλο του ΠΑΣΟΚ που θα έρθει στην κάλπη στις 6 Οκτώβρη, να τη μετατρέψουμε σε συμβόλαιο εμπιστοσύνης. Για ένα κόμμα ανοιχτό, συμμετοχικό, αποκεντρωμένο, πιο δημοκρατικό, πιο αποτελεσματικό, που θα ασκεί δυναμική και τεκμηριωμένη αντιπολίτευση στη Νέα Δημοκρατία. Μαζί με τα μέλη και τους φίλους θα γράψουμε το πρόγραμμά μας, θα ανανεώσουμε τα όργανά μας, θα βάλουμε μπροστά την αυτοοργάνωση. Θα δώσουμε χώρο και χρόνο στη νεολαία, θα φτιάξουμε ένα ΠΑΣΟΚ χωρίς παρέες και κονκλάβια, που θα διεκδικήσει με αξιώσεις τη διακυβέρνηση της χώρας.
Οι πρόσφατες εικόνες από πλημμυρισμένους δρόμους στην Αθήνα έγιναν αφορμή να βρεθείτε στο στόχαστρο, όχι μόνο κυβερνητικών στελεχών αλλά ακόμα και συντρόφων σας. Τι απαντάτε στην κριτική που σάς ασκήθηκε τόσο εκτός, όσο και εντός ΠΑΣΟΚ;
Από την ημέρα που αποφάσισα να διεκδικήσω την ηγεσία του ΠΑΣΟΚ, ξαφνικά η Αθήνα μετατράπηκε σε τριτοκοσμική πόλη, με σκουπίδια, προβληματικές υπηρεσίες και βουλωμένα φρεάτια. Μάλλον επί Μπακογιάννη πρέπει να ήταν παράδεισος και δεν το γνωρίζαμε. Σήμερα για ό,τι συμβαίνει, “φταίει ο Δούκας”. Ακόμη και αν οι αρμοδιότητες καθαρισμού φρεατίων ανήκουν αλλού, ακόμη και αν ο κ. Σκέρτσος επινόησε φρεάτια στην οδό Μαρασλή, ακόμη κι αν οι υπηρεσίες καθαρισμού μας κάνουν παραπάνω δουλειά από τη προβλεπόμενη. Βλέπετε, το σύστημα Μαξίμου και τα παπαγαλάκια τους φοβούνται ένα μεγάλο, πλειοψηφικό, κοινωνικό ΠΑΣΟΚ, για το οποίο αγωνίζομαι. Κάθε μέρα επινοούν και ένα “πρόβλημα”. Το πραγματικό τους πρόβλημα όμως ξεκινά στις 6 Οκτώβρη και θα έχει την υπογραφή όσων θα ψηφίσουν για την υπέρβαση, τη νέα σελίδα της δημοκρατικής παράταξης.
Ορισμένοι, μεταξύ των οποίων και συνυποψήφιοί σας αμφιβάλλουν ότι θα καταφέρετε να φέρετε εις πέρας τα καθήκοντά σας ως Δήμαρχος Αθηναίων και ταυτόχρονα πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ, εφόσον εκλεγείτε.
Πιστεύω βαθιά ότι το ΕΓΩ τελείωσε και το ΕΜΕΙΣ κάνει τη διαφορά. Στον Δήμο της Αθήνας για πρώτη φορά στην ιστορία και οι 26 δημοτικοί σύμβουλοι έχουν όλοι ρόλο, λόγο, χαρτοφυλάκιο, ευθύνη και παρέμβαση. Αυτό θέλω να κάνω και στο ΠΑΣΟΚ – Κίνημα Αλλαγής και να δημιουργήσω άλλο ένα μοντέλο ηγεσίας, που θα βασίζεται στη συμμετοχή και στη συνδιαμόρφωση. Κάθε μέρα που σφίγγω χέρια, συζητώ και βλέπω τα χαμόγελα και την ελπίδα των πολιτών, τόσο περισσότερο δυναμώνει η πίστη μου στην προσπάθεια. Το ΠΑΣΟΚ θα ανοίξει μια νέα σελίδα για την Αυτοδιοίκηση, φέρνοντας το τρίτο κύμα αποκέντρωσης. Θα φέρει ξανά τη δημοκρατία στις γειτονιές, στα χωριά και τις πόλεις. Θα μιλά συγκεκριμένα και όχι αφηρημένα για προβλήματα που πρέπει να λυθούν και τα γνωρίζουν καλά οι αυτοδιοικητικοί. Θα σας έλεγα λοιπόν ότι οι δύο ρόλοι είναι συμπληρωματικοί. Η γνώση και η εμπειρία του δήμου της Αθήνας είναι ένα σημαντικό εφόδιο για να φτιάξουμε ένα ΠΑΣΟΚ κοντά στον πολίτη και ως αυριανή κυβέρνηση να δώσουμε επιτέλους στην Αυτοδιοίκηση τον ρόλο που της αξίζει.
Εκτιμάτε πως το «ποιος μπορεί να κερδίσει τον Μητσοτάκη», που ενδεχομένως είναι στο μυαλό αρκετών ψηφοφόρων του ΠΑΣΟΚ, είναι το πραγματικό διακύβευμα της «πράσινης» κάλπης;
Αν αύριο εξαφανιζόταν από την πολιτική ζωή ο κ. Μητσοτάκης, τα προβλήματα θα παρέμεναν. Το μεγάλο ζητούμενο δεν είναι ένας αντι-Μητσοτάκης ούτε ένας “μεσσίας”. Είναι μια ηγεσία που θα εμπνέει και θα κινητοποιεί κοινωνικές δυνάμεις, ώστε να πάρουν στα χέρια τους τη δημοκρατική παράταξη και να κάνουν τις διεκδικήσεις τους συμβόλαιο εμπιστοσύνης και ελπίδας με το ΠΑΣΟΚ. Η παράταξή μας άντεξε σε δύσκολες συνθήκες, αλλά έτσι όπως είναι σήμερα, δεν μπορεί να γίνει πλειοψηφικό ρεύμα μέσα στην κοινωνία, παρ’ όλο που οι πολιτικοί μας αντίπαλοι συρρικνώνονται. Πιστεύω ότι, όπως τολμήσαμε στον Δήμο Αθηναίων να ενώσουμε δυνάμεις και να νικήσουμε τη Νέα Δημοκρατία, το ίδιο μπορούμε να πετύχουμε και με το ΠΑΣΟΚ στην εθνική κάλπη. Ένα νικηφόρο, ελπιδοφόρο, ανοιχτό, σύγχρονο ΠΑΣΟΚ που θα εργαστεί για το μέλλον του τόπου, για ευημερία, δικαιοσύνη, αξιοπρέπεια. Αυτό είναι το διακύβευμα.
Στην Κεντρική Επιτροπή, υποστηρικτές σας φώναζαν «Χάρη γερά να πέσει η Δεξιά», την οποία εσείς προσδιορίσατε ως «βασικό και ιδεολογικό αντίπαλο». Άρα καταλαβαίνει κανείς πως οποιοδήποτε σενάριο συνεννόησης με τη ΝΔ απορρίπτεται εξ αρχής;
Θέλω να είμαι σαφής. Αγωνίζομαι για ένα αυτόνομο ΠΑΣΟΚ, με ξεκάθαρη προοδευτική ταυτότητα και πρωταγωνιστικό ρόλο. Κανείς δεν θα ρωτήσει ξανά “με ποιον θα συνεργαστείτε” ή έστω να μένει ανοιχτό ένα τέτοιο σενάριο για ψηφοθηρικούς λόγους. Αυτή είναι συνταγή ήττας είτε αφορά συνεργασίες με τη ΝΔ ή τον ΣΥΡΙΖΑ. Στόχος είναι η υπέρβαση, η ένωση δυνάμεων στην καρδιά της κοινωνίας που δοκιμάζεται από τις συμπληγάδες της γαλάζιας διακυβέρνησης, από τα δημόσια αγαθά που συρρικνώνονται, το κοινωνικό κράτος που κατάντησε φιλοδώρημα, την ακρίβεια που διαλύει νοικοκυριά και επιχειρήσεις, αλλά και την πρωτοφανή αναδιανομή προς τα πάνω που επιχειρεί ο κ. Μητσοτάκης και το κατεστημένο που τον στηρίζει.
Πιστεύετε πως είναι εφικτό και με ποιό τρόπο αυτό που καταφέρατε σε επίπεδο Δήμου Αθηναίων, να το πετύχετε και στις εθνικές εκλογές; Να ενώσετε, δηλαδή, τις δυνάμεις της Κεντροαριστεράς και να κερδίσετε τις εθνικές εκλογές το 2027, κάνοντας την απόλυτη ανατροπή;
Στην Αθήνα πετύχαμε το φαινομενικά ακατόρθωτο, όταν ελάχιστοι, ακόμη και μέσα στο ΠΑΣΟΚ, το πίστευαν. Δημιουργήσαμε ένα πολιτικό πλαίσιο που λειτούργησε σαν προσκλητήριο κοινωνικών δυνάμεων απέναντι σε μια αλαζονική διοίκηση, όπως του κ. Μπακογιάννη. Λειτουργήσαμε σαν ομάδα, αποκεντρωμένα, με ευθύνη, με σκληρή δουλειά, χωρίς κλειστές παρέες και υποσυστήματα. Αυτό χρειάζεται και το ΠΑΣΟΚ σήμερα. Να βγει από τις αγκυλώσεις που το κρατούν σε μικρομεσαία ποσοστά. Να μιλήσει με τόλμη και ειλικρίνεια, να τιμήσει τις ιδρυτικές του αξίες, αλλά και να κατανοήσει τις αλλαγές στην ελληνική κοινωνία. Να κοιτάξει με θάρρος τον πολίτη και να απλώσει το χέρι με σαφή επιχειρήματα, όχι θολές και στρογγυλεμένες αντιγραφές πολιτικών άλλων χωρών. Θέλουμε, λοιπόν, την υπέρβαση για μία μεγάλη παράταξη που θα κερδίσει τις εκλογές ή μας αρκεί ένα κλειστό και φοβικό κόμμα βούτυρο στο ψωμί του κ.Μητσοτάκη; Αυτό είναι το δίλημμα στις 6 του Οκτώβρη.
